Door Ron Uw gastheer kwam na een uitgebreide nachtrust in de loop van de ochtend weer tot leven. Gelukkig had de webcam de hele nacht aangestaan, dit had als voordeel dat broer Roel angstvallig de camera in de gaten hield of er al leven was in de Villa. Toen hij zo halverwege de ochtend uw gastheer door de Villa zag waggelen in een soort van kleding wist hij dat hij uw gastheer kon bellen. Broer Roel was op zoek naar een oranjenummer met trommels in het begin, ondanks het feit dat uw gastheer over het algemeen dergelijke vragen direct kan beantwoorden was het wellicht door het vroege tijdstip zo dat mijn snappertje nog niet helemaal werkte maar ik ging het niet weten (suggesties kunnen overigens ingediend worden via r.hensie@telfort.nl en/of ria.roel@telfort.nl). Terwijl ik aan het zoeken was naar het nummer dat Roel bedoelde ging de bel beneden al weer, heb je dan nooit rust in de villa? En jawel daar was hij weer OPA!! In de vroege ochtend alweer ontsnapt uit Vaartland en hij zocht een plekje om te schuilen. Het ontbijt was niet lekker geweest, hij had al 3 weken geen bezoek meer gehad, de zusters deden geen poging tot ongewenste intimiteiten, samenvattend het was fnuikend in Vaartland. Gelukkig was Opa met de auto en uw gastheer was al aan de late kant voor zijn wekelijkse boodschapjes op zaterdag op de Van Hogendorplaan.
Na een bakkie koffie gingen Opa en uw gastheer naar de Van Hogendorplaan. Probleem was dat we toch de kruising Dillenburgsingel/Lepelaarsingel moesten nemen. Was even een spannende 30 seconden, we waren erg dicht bij Vaartland dus Opa met zijn hoofd tussen zijn benen en ik op de passagiersstoel aangeven “ietsje naar rechts Piet, neeee nu weer iets naar links” mensen die bij de verkeerslichten stonden te wachten keken wel een beetje raar. Ik kan me voorstellen dat het ook een beetje vreemd is dat je een auto voorbij ziet rijden waar er niemand achter het stuur zit. Uiteindelijk bereikten we de Laan zonder verder veel bekijks te trekken en zeker zonder dat iemand van Vaartland ons had ontdekt. Op de Laan zelf bij Pet’s Place was het dan weer iets anders, het blijft altijd vermakelijk met Opa boodschappen te doen. De klant voor mij (toevallig een bekende van me) kocht wat krekels voor zijn baardagamen en dan weet je het wel met Opa: “Wat koop jij nou?”, “voor welk huisdier koop jij dat nou?”, “een wat???”, de arme jongen dacht even 2 tellen in Pet’s place te zijn om wat krekels voor zijn baardagamen te kopen, niet dus. Vervolgens werd gekeken naar de aanwezige slangen, hagedissen e.d. en werd en passant het meisje achter de kassa uitgemaakt voor dierenbeul. Kortom het was een vermakelijk bezoek aan mijn vissenvoerleverancier. Mocht ik ooit vrijkaartjes krijgen voor Blijdorp onthoud dan dat ik Opa niet meeneem, tenzij het een weekarrangement is want zolang duurt het volgens mij voordat je bij alle dieren bent langs geweest en alle vragen van Opa zijn beantwoord. Na een bezoekje aan de Bruna en de opticien kon de terugtocht naar de Villa worden aanvaard maar…. eerst nog even naar de Lidl, dat was geen slecht idee van Opa want uw gastheer kon wel wat flesjes water gebruiken, vreemd genoeg waren die de vorige dag allemaal opgegaan, verwacht je niet bij 34 graden. Gelukkig hadden ze daar alleen nog flessen van 2 liter en daar is uw gastheer zijn koelkast niet op gebouwd. Dus a.s. maandag maar even met kindje 2 op pad om de watervoorraad aan te vullen.
Thuis gekomen na deze vermakelijke ochtend (Opa nog bedankt voor het vervoeren) was de heer De Ridder aan de lijn. De heer De Ridder stelde voor om tussen de wedstrijden door te koken in de Villa. De vraag was of ik wel een magnetron en/of oven in de keuken had. Ik heb even de aanschafpapieren van de keuken bekeken en volgens deze papieren moesten beiden verenigd in 1 apparaat aanwezig zijn in de keuken. De KnightRidder zou paëlla en kippenpoten aanschaffen, dit alles ter voorbereiding op Spanje – Paraguay, uitstekend idee. Voor hoeveel personen? Dat ging uw gastheer niet weten want het blijft elke dag weer een verrassing in de Villa, afgesproken werd voor 3 personen. Mocht er nog iemand komen dan kon hij/zij mee-eten en anders had ik nog een ontbijt voor de zondagochtend. Dat herinnerde mij eraan dat ik nog een pizza over had van de maaltijd van vrijdag. Hup koelkast open, pizzadoos open en in mijn mik, goed ontbijtje. Inmiddels mailtje van de mede Villaoprichter Hans dat na 3 weken discussie met Liane ze eruit zijn: ze komen samen kijken naar Uruguay – Nederland, de vervanging voor Muis en Lies is gevonden! Een wereldkampioenschap binnenhalen zonder dat dit illustere duo ook maar 1 keer in de Villa is geweest kan natuurlijk niet en bij verlies weten we ook wie we de schuld kunnen geven naast Muis en Lies. Inmiddels waren we hard op weg naar Duitsland – Argentinië en kwamen de eerste bezoekers binnen stappen. Bee had een goede zet gedaan, in de wetenschap dat die kleine ettertjes er niet zouden zijn, was het volkomen veilig een lading ijs mee te nemen en dat heeft hij dus ook gedaan. De Ridder kwam binnen met een pan waarvan de vraag was of hij op het fornuis zou passen en die genoeg weegt om je een hernia aan te tillen, gelukkig had hij ook nog de paëlla en kippenpootjes bij zich. Uiteraard was een van de zonnebrillen (het waren er inmiddels 3) van De Ridder. Ik zat me de hele ochtend ook al af te vragen welke dame die absurd grote Prada zonnebril had laten liggen en toen kwam er een sms van kindje 3 dat de bril van hem afkomstig was. Gebruik je die bril als parasol of zo?? Van De Ridder had ik inmiddels iets begrepen over een “twitter-alert” of zo en dat hij die niet had afgezet en dat er een twit was van kindje 3 om half zes in de ochtend welke De Ridder had gewekt en waarin kindje 3 aankondigde dat het bedtijd was.
De wedstrijd werd gestart met Bee, De Ridder en uw gastheer. Voordat ik me goed en wel had kunnen neerleggen in de bank stond het 1-0 voor onze Oosterburen en ging de deurbel weer, daar was kindje 2 met de Housedog Ollie. Uiteraard kwam Ollie uitgelaten binnen en na gedurende 5 minuten het geluid van een zwaar astmatische te hebben geïmiteerd konden we het geluid van de tv weer horen, ook dat duurde maar 2 minuten want toen begaf het surroundsysteem het. Kindje 1 sms’te uw gastheer ook nog even dat hij en Nynke (spreek uit: Nienke) in de rust zich zouden vervoegen in de Villa. Dat begon op een verrot klein portie Paëlla te lijken wat er naar binnen gewerkt zou moeten worden! De wedstrijd was zowaar ook nog interessant en we zagen de ploeg van pluisje volledig van de mat worden gespeeld. Daarnaast is het altijd aardig om te kijken wat de topper zal zijn tijdens de komende gayparade en daarvoor hoef je alleen even te kijken naar de Duitse bondscoach Joachim Löw en zijn assistent Herr Flick, ik heb niets (meer) tegen die Duitsers maar wat die gasten op de bank aan hebben kan echt niet. Stel je voor dat zij de spelers zouden kussen à la Pluisje voor de wedstrijd, dan zou je toch echt denken dat je in een bedenkelijke film terecht bent gekomen waarin Brobbel graag de hoofdrol zou spelen. Na voor de verandering weer eens een Duitse overwinning, verdween Bee weer naar huis. De rest bleef eten, nou is de mazzel dat kindje 2 niet van vis houdt, Nynke (spreek uit Nienke) ook niet echt dol is op vis. Dus kon de paëlla gedeeld worden door De Ridder, uw gastheer en Webmaster D. en uiteraard zou er links en rechts iets bij Ollie naar binnen geschoven moeten worden. Best beestje, ligt de hele tijd te pitten met een stevige vorm van slaapapneu, maar zodra er een zakje kraakt, er een vleugje etenslucht zijn neus buinnenkomt of er per ongeluk iets eetbaars (rekbaar begrip) op de grond valt schiet Ollie in de houding. Voordeel dat Ollie een regelmatige bezoeker is van de villa is dat je neergemepte vliegen en overige insecten niet hoeft op te ruimen, Ollie weet er wel raad mee.
Kindje 2 en Nynke (Nienke dus) bestelde iets bij de bezorgmasterbeer, gelukkig maar, want www.thuisbezorgd.nl raakte al redelijk in de stress omdat er deze dag nog niets besteld was. De paëlla met kippenpoten, de saté en hot chickenwings gingen goed naar binnen en we waren dus helemaal klaar voor Paraguay – Spanje. Dat wil zeggen, het was een dusdanige zaadpartij dat Nynke (Nienke dus) en kindje 2 leuk spelletjes aan het doen waren. Ik heb ze nog geprobeerd te dirigeren naar het halletje c.q. achterste kamer want daar waren de andere kinderen ook leuk bezig. Webmaster D. trachtte het geluid van het Dolby surround systeem te repareren en De Ridder zat lekker te twitteren. Uw gastheer trachtte inmiddels de wedstrijd te volgen en attendeerde de gasten erop zodra er iets ging gebeuren, gelukkig was dit pas rond de 70e minuut want ze waren allemaal zo lief bezig. Na een krankzinnig slot van deze wedstrijd weten we in ieder geval dat in onze laatste wedstrijd Duitsland of Spanje de tegenstander zal worden, hopelijk volgende week zondag, wat dan weer wel betekent dat ik nog een extra dagje vrij moet nemen, maar dat heeft uw gastheer er wel voor over. Tenslotte moet ik nog meedelen dat de Telegraaf weer een artikel met een bedrieglijke kop heeft geschreven: “Villa doet het weer”, ga je het artikel vervolgens lezen en dan hebben ze het over David Villa. Die Spanjaarden proberen overigens van alles om de Villa onderuit te halen, zo stellen ze ook een speler op Capdevilla. Nou dat maken we dus wel zelf uit wanneer we kappen, daar hebben die Spanjaarden niets over te zeggen. O ja, kindje 2 bedankt voor de hondenbrokken, best ontbijtje!!
Met vriendelijke groet, Uw gastheer
n.b. zoals eerder aangegeven is het niet mogelijk om deze nieuwsbrief niet te ontvangen. Mocht u de inhoud schokkend, grievend of wat dan ook vinden kunt u contact opnemen met de stichting correlatie waarvan vreemd genoeg de website www.korrelatie.nl is genaamd. Wie verzint dat nu een stichting die correlatie heet en dan een website met de naam korrelatie?