Door Ron Uw gastheer stort uiteraard weer zijn beschouwingen na de wedstrijd Nederland – Japan over u heen maar begint even met de gebeurtenissen van hedenochtend. Iets later als doorgaans het gebruik is op de zondag verliet uw gastheer zijn bedstee om zoals gebruikelijk zijn dag te beginnen met een bakkie pleur en een gezonde Camel Filter. Tot zijn eigen verbazing trof hij op het aanrecht een thermoskan aan, in de gedachte dat ik wellicht in het kader van vaderdag was verwend door een mij niet bekende nazaat, kelkte ik het grootste gedeelte van de inhoud achterover. Het bleek echter iets van “alcoholische amandelen voor De Ronnie” te zijn in de handel beter bekend als “Amaretto di Saronno”, het kan dus zijn dat deze beschouwingen enigszins verwarrend, bezopen overkomen. U weet nu de reden. Maar goed, terug naar gisteren.
Uw gastheer was toen wel iets vroeger uit zijn bed, dat was maar goed ook, de rechtsback van de vorige wedstrijd Guido meldde zich af bij uw gastheer, ondanks fysiek geweld richting zijn wederhelft had hij haar niet kunnen overtuigen dat hij aanwezig mocht zijn tijdens het duel Nederland – Japan in de Villa. De helft van het duo Hepie en Hepie, belde ook nog richting de Villa, wat hij precies heeft verteld weet ik nog steeds niet, in de villa was het telefoongesprek niet te horen, toen ik naar buiten liep om zijn verhaal aan te horen, was de opmerking “dat ik niet meer in beeld was en ze niet konden zwaaien” dus ik weer naar binnen, alwaar ik heb gezwaaid en het telefoongesprek heb afgerond. Ik vermoedde dat hij aangaf dat Gita en kind meekwamen (in de hoop waarschijnlijk dat door deze “geste” het vaderdagcadeau zou worden opgepimpt), bij aankomst bleek dit ook zo te zijn. Alvorens de familie J.B.D. de Roode was gearriveerd was de andere helft van het centrale verdedigingsduo al gearriveerd, Barry de Roode. Overigens kwam de vandaag aanwezige De Roode Jr mij iets kleiner over dan degene die ik vorige week had gezien, of ik moet zo enorm gegroeid zijn de afgelopen week. Ik ben al hopeloos aan het rondmailen wat ook alweer de naam is van dat mannetje want dat gaat uw gastheer uiteraard niet langer dan een uur na de wedstrijd onthouden, maar wees gerust, ik verwacht ieder moment antwoord dus dan zal ik de juiste naam ook nog even in de nabeschouwing vermelden. Stijn krijg ik net door, jawel ik weet het weer, dankzij een mailtje van Webmaster D.
Vanuit Maassluis was onze zoveel als mogelijk penetrerende linksbuiten Robin Brobbel al gearriveerd. Inmiddels was Webmaster D met wederhelft Nynke ook aanwezig, in de randstad schrijf je dat overigens als Nienke, Nynke, maar dat leg ik later nog wel eens uit, Nynke maakte haar debuut in een officiële wedstrijd van Oranje in de Villa. Jawel daar was ook kindje 2, de bijna onvrijgezellige Rene met “You ain’t nothing ‘but a villahousedog” Ollie. Ondertussen arriveerde ook de catering, Linda met haar ballen en ook nog eens Liesbeth met haar ballen. Ter opvulling waren de wederhelften Rene en Gerrit ook maar meegenomen. Voor de gezelligheid was ook de helft van Oranje onder de 12 meegenomen. Mijn hemel, zoveel kinderen van onder de 12 (van het mannelijke geslacht) zijn er nog nooit in mijn kelder, laat staan huis geweest!! Voor de verwarring heet Sloot/Vermaas jr. ook nog eens “Abe”, vernoemd naar een speler van Japan, dus er konden tijdens de wedstrijd weinig uitingen van enige dreiging richting deze speler gedaan worden, aangezien we wel erg zijn in de Villa, maar niet de oorzaak van getraumatiseerde kinderen willen zijn. De Ridder, die geblesseerd aan het toernooi begon, arriveerde ook, hij begint langzamerhand weer in vorm te komen, dus dat belooft nog wat voor de rest van het toernooi. Tenslotte arriveerde ook nog het laatste 1/3 gedeelte van ons wereldberoemde RAD-middenveld, Arno alias Kindje 3. Op een of andere wijze deden zijn ogen het nog niet helemaal maar daar hebben we prikkertjes voor!!
Zo dat was de opkomst geloof ik, nu eerst weer een slokje uit de thermoskan. Voor de liefhebber was er overigens geen Amstel bier meer, uit sociale overwegingen was broer Kees genegen om tijdens de briljante wedstrijd Engeland – Algerije op vrijdagavond, het Amstel bier op te drinken, kon daar geen ruzie meer over gemaakt worden. Het beloofde Bavaria-jurkje was er ook niet, want het was wat kouder dan verwacht. Kom op Dennis, je kan het echt wel hebben zo’n jurkje!! Hans en Liane maken bij elke wedstrijd nog steeds ruzie wie er wel en niet mag komen, dus heel verstandig, ze waren niet aanwezig. Bestman werd uiteraard ook gemist, maar dankzij onze Housedog eigenlijk ook weer niet. Ollie ontpopte zich als een verbeterde “Bee”. Uw gastheer ging kaas/worst snijden en toastjes klaarmaken, natuurlijk zat Bee..euhh…Ollie tijdens de bereiding smekend naast uw gastheer die dus zo af en toe een stukje worst/kaas aan Ollie gaf. Ik ben ook in de stellige overtuiging dat de “Housedog” gedurende de middag nog wel het e.e.a. naar binnen heeft gewerkt op dat moment was het dus net onze teddybeer Bestman en verdomd… Ollie ging ook over zijn gier. Tranen van ontroering bij uw gastheer de gelijkenis was sprekend. Er zijn echter twee redenen waarom Ollie een verbeterde versie is: 1. Hij doet het zonder (teveel) alcohol naar binnen te werken en 2. Hij eet het ook gewoon weer op!! Ik zou het dan ook zeer waarderen als bij de volgende wedstrijd een bak frituurvet met daarin ontplofte bitterballen gemengd met een tube mayonaise aanwezig is, als Ollie dat ook opeet is het een echte Bestman!!
Nadat een ieder zijn plek had ingenomen kon er gestart worden met de wedstrijd. Het eerste kwartier kon de Villa nog indruk maken op het Oranje onder 12, bij elke beweging van een van de kids was er steevast een hartstochtelijk door de hele Villa meegebrulde “Zittuh!!!” te horen, dat kon uw gastheer wel waarderen, het is een beetje jammer dat de jeugd van tegenwoordig na een kwartier terecht denkt “die zijn ook niet goed bij hun paasei” en het “Zittuh” maakte steeds minder indruk. Na een kwartier was er nog steeds niet gescoord maar ze hadden wel toeters bij zich dus toen werd de galerij opgezocht. In de rust had de buurvrouw het idee dat het inmiddels 47 – 0 voor Oranje was maar we hebben even uitgelegd dat de kindertjes gewoon hun artistieke gevoelens moesten uiten tijdens de wedstrijd. Wat dan wel weer jammer was is dat uw gastheer toestemming had om een corrigerende tik uit te delen, helaas heb ik mijn boksbeugel niet nodig gehad, want de jongelui gedroegen zich keurig, een zeer goed voorbeeld voor de aanwezige ouders in de Villa. In de rust werd tevens het eerste hoogtepunt van de middag bereikt: Een kilo van Linda d’r ballen met de welbekende klodders er overheen. De pauzefilm is gelet op de aanwezigheid van Jong Oranje maar overgeslagen alhoewel ik gerust wil kijken of ik voor een volgende keer wat films kan downloaden als Bob de Douwer, Kabouter Dop of Villa Achterlangs. De tweede helft kon een aanvang nemen en iedereen had zijn positie weer ingenomen. Jong Oranje was vergezeld van een videospelletje of zoiets in de gang aanwezig en maakte daar een rustige 2e helft door. Inmiddels was voor Jong Oranje het vissen voeren en met name de kreeften ook een nieuwe hobby geworden, om te voorkomen dat ik hedenochtend ondersteboven zwemmende vissen/kreeften moest gaan scheppen hebben we dat maar even beperkt. Het zijn namelijk net Bestmannetjes die vissen; er zit geen stoppertje op qua eten.
Nog geen 5 minuten nadat we hadden gevisualiseerd hoe Wesley Cabautertje-Sneijder-Van Kasbergen er uit zou zien met een Plopmuts op in het veld, knalde die midget er eindelijk de 1-0 in. Uitgelaten renden we de galerij op om dit doelpunt te vieren, aldaar geloofde natuurlijk niemand meer na het getoeter in de eerste helft dat er gescoord was. Nederland – Japan 48-0, klinkt ook een beetje ongelooflijk. Na in de rust een kilo Linda naar binnen te hebben gewerkt sloeg rond de 78e minuut de onrust toe: Komen we nog wel aan Lies d’r ballen toe?? Je moet hierbij wel rekening houden dat dit een half uur was na het eerste hoogtepunt en dat het overgrote deel van de bezoekers mannen zijn. Lies zou zich na 80 minuten klaarmaken dus het moge duidelijk zijn dat op het moment dat de wedstrijd 79 minuten en 50 seconden bezig was er luidop werd afgeteld in de Villa. En jawel een paar minuten later waren Lies d’r ballen warm ook deze werden weer voorzien van de nodige klodders en naar binnen gewerkt. Vergelijkend warenonderzoek heeft geen winnaar aan kunnen tonen dus we zien ons genoodzaakt bij een volgende gelegenheid maar weer minimaal 2 kilo ballen naar binnen te werken, er zit helaas niets anders op. Gita en Nynke die hun debuut maakten is vergeven dat zij hun ballen nog niet beschikbaar hebben gesteld maar we zijn er uiteraard wel heel benieuwd naar!
Na de fantastische 1-0 overwinning verlieten langzamerhand de mensen en de kinderen ook trouwens, de villa. Uiteindelijk bleven Webmaster D, Nynke (spreek uit Nienke), Rene (kindje 2) en uw gastheer over voor de maaltijd. Aangezien onze gebruikelijke kapper met de selectie van het Nederlands elftal in Zuid-Afrika verblijft werd er dit keer wederom gekookt bij Troje en werden de kapsalons ingevlogen. Uw gastheer was na deze zware middag wel aan een tukje toe, inmiddels waren de meeeters ook verdwenen. Wekkertje gezet om Denemarken – Kameroen te kijken, maar voordat het wekkertje kon aflopen was de catering weer terug, deze keer zonder ballen, om gezellig mee te kijken naar de wedstrijd. Kindje 3, Purno, Arno, hoe je hem wil noemen was druk aan het werk en bemoeide zich dan ook met de opstelling in de Villa tijdens deze wedstrijd. Ga jij lekker werken i.p.v. webcam kijken onder werktijd!! Uiteindelijk kwam een gezellig Villa Lepelaar dag weer tot een einde met een amaretto verrassing op de nuchtere maag hedenochtend..
Uw gastheer